January 09th, 2019

 Lars and the Real Gir l

​
​

They are not real so they'll last forever...λέει ο Lars στην "κοπέλα" του που βρίσκεται στο αναπηρικό καροτσάκι,για να την καθησυχάσει,για τα ψεύτικα λουλούδια που τις προσέφεραν έξω από την εκκλησία ως ένδειξη καλωσορίσματος. Αυτή η σκηνή είναι μία από τις δύο πιο χαρακτηριστικές σκηνές της ταινίας..

Ο Lars είναι ένας εξαιρετικά ντροπαλός και ανασφαλής άνθρωπος, που δυσκολεύεται να συνάψει φιλικές και ερωτικές σχέσεις από τον φόβο του να μην πληγωθεί. Ο λόγος κρύβεται στην παιδική του ηλικία, όταν η μητέρα του πέθανε (σκληρές όψεις Κρόνου-Σελήνης) και ως εκ τούτου ο πατέρας του έγινε ψυχρός (Κρόνος-Ήλιος) και απόμακρος απέναντι του. Το σενάριο της ταινίας, αν και φαίνεται προβλέψιμο,είναι πρωτότυπο και δεν προϊδεάζει τον θεατή γι' αυτό που θ'ακολουθήσει.
Ζητώντας τρόπους διαφυγής από την σκληρή πραγματικότητα, ο Lars 'δένεται' συναισθηματικά(Αφροδίτη-Ποσειδώνας) με μια lifelike doll (κούκλα-ομοίωμα γυναίκας) ,την Bianca, που έχει παραγγείλει από το ίντερνετ! Την φέρνει να κατοικήσει στο σπίτι του αδερφού του τοποθετώντας την σε ένα αναπηρικό καροτσάκι για να μπορεί να την μετακινεί. Την συνέχεια την καταλαβαίνετε βέβαια...Ο αδερφός του και η γυναίκα του τον θεωρούν τρελό και επειδή δεν θέλουν να τον πληγώσουν το αποδέχονται. Το ίδιο όμως (παραδόξως) συμβαίνει και από την κλειστή κοινωνία γύρω του. Ενώ φαίνεται αρκετά περίεργο σαν θέαμα, αρχίζουν και ανοίγονται ένας προς έναν απέναντι στον Lars και την Bianca, αντιμετωπίζοντας τους ως πραγματικό ζευγάρι. Άλλοι προσφέρουν δουλειά στην Bianca, άλλοι την καλούν σε συναντήσεις μέχρι και ο αδερφός του με την γυναίκα του την κάνουν μπάνιο πριν τον νυχτερινό ύπνο!
Το μόνο άτομο που τον αποδέχεται πραγματικά όμως και ας μην το δείχνει φανερά είναι η Margo, μία συνάδελφος από το γραφείο που είναι το ίδιο ευαίσθητη και κλειστή με αυτόν. Ο Lars έτρεφε πάντα συναισθήματα για την Margo, όπως και η Margo για τον ίδιο. Μην μπορώντας λοιπόν ο καθένας να τα εκφράσει, ακολούθησαν διαφορετικούς δρόμους, με την Margo να συνάπτει και αυτή προσφάτως μια σχέση..Το γεγονός αυτό καθώς και η αναζήτηση της πραγματικής αγάπης ώθησε τον Lars να αποδεχτεί την πρόσκληση της Margo σε βραδινή έξοδο μετά τον χωρισμό της. Εκεί λοιπόν διαδραματίστηκε η δεύτερη (κατ'εμέ) χαρακτηριστική σκηνή της ταινίας όπου: μετά την βραδινή έξοδό τους οι δύο φίλοι αποχαιρετούν ο ένας τον άλλο με μια χειραψία. Ο Lars στην αρχή είναι διστακτικός στο να σφίξει το χέρι της. Βρίσκει όμως την δύναμη να την εμπιστευτεί και το κάνει. Εκείνη τη στιγμή, ο πρωταγωνιστής μας, νιώθει για πρώτη φορά την θέρμη της ανθρώπινης επαφής...
Αυτή η στιγμή είναι καθοριστική γι'αυτόν, είναι η στιγμή της αφύπνισης , η επαφή με μία αληθινή γυναίκα! Από εκεί και έπειτα αρχίζει να έχει διαφωνίες με τη Bianca με τον ένα "τσακωμό" να διαδέχεται τον άλλο. Στην συνέχεια "ανακαλύπτει" ότι η Bianca πάσχει από μια σοβαρή ασθένεια και πρόκειται να "πεθάνει". Λίγο πριν το τέλος της "ζωής" της, βλέπουμε τον Lars να της γνέφει καταφατικά ξέροντας ότι ήρθε η ώρα να φύγει από την ζωή του. Η ταινία κλείνει με την κηδεία της Bianca και τον Lars με την Margo να στέκονται μαζί, στο χώρο της ταφής, συμφωνώντας να πάνε μαζί ένα περίπατο...
​

---

    Πρωτότυπο σενάριο διάλεξε ο σεναριογράφος για να μας προβληματίσει.! Πόσο αληθινά όμως είναι τα μηνύματα που περιέχει αυτή η ταινία..Πόσοι δεν ταυτιστήκαμε με τον πρωταγωνιστή...
    Ο Lars αντιπροσωπεύει μια μεγάλη μερίδα πληθυσμού ανθρώπων. Ο ίδιος προέρχεται μέσα από ένα προβληματικό οικογενειακό περιβάλλον (Σελήνη-Ήλιος σε σκληρές γωνίες με τον Κρόνο). Η έλλειψη μητρικού προτύπου και η μη έκφραση της αγάπης από τον ίδιο τον πατέρα του,τον οδηγούν σε συναισθήματα πόνου και ανασφάλειας προς τους ανθρώπους και κατ'επέκταση σε ψυχρότητα απέναντι σε οποιαδήποτε ανθρώπινη σχέση.
   Μην αντέχοντας λοιπόν ο Lars διαλέγει τον δρόμο της φυγής (Ποσειδώνας-escapism) από την πραγματικότητα. Αυτό που ζητάει είναι να βρει μια γυναίκα που θα μείνει δίπλα του,θα τον αγαπήσει και δεν θα τον πληγώσει ποτέ. Έτσι λοιπόν καταφεύγει σε ένα φανταστικό έρωτα με μία ψεύτικη (κούκλα) γυναίκα (Αφροδίτη-Ποσειδώνας σε σκληρές όψεις). Το ομοίωμα αυτό αντιπροσωπεύει τον ιδεατό  έρωτα και την σιγουριά που αναζητά ο ίδιος. Όταν λοιπόν η Bianca δέχεται ψεύτικα λουλούδια από μια φίλη του Lars, εκείνος της ψιθυρίζει χαρακτηριστικά στο αυτί ότι επειδή δεν είναι αληθινά γι' αυτό και θα κρατήσουν για πάντα.. Μέσα από αυτή την φράση του φαίνεται όλος ο πόνος και η έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι σε οτιδήποτε αληθινό και ανθρώπινο.
    Καθώς όμως ο καιρός περνά βλέπει τους ανθρώπους που δεν εμπιστευόταν να τον υποστηρίζουν και να δημιουργούν ολοένα και αυξανόμενες υποχρεώσεις στην Bianca. REALITY CHECK ! Εδώ ξεκινάει το παραμύθι να μετατρέπεται σε πραγματικότητα, όπου μοιάζει με μια κανονική σχέση, που ο κάθε σύντροφος έχει τις δικές του ασχολίες καθημερινά. Αυτό δυσανασχετεί τον Lars και σε συνδυασμό με την επιθυμία του για την Margo, την οποία βλέπει να χάνει μέσα από τα χέρια του, αρχίζει να  κινητοποιείται για πρώτη φορά. Έτσι δημιουργεί μια ψεύτικη ασθένεια στην Bianca ώστε να πεθάνει,άρα να φύγει από την ζωή του και εμπιστεύεται επιτέλους έναν άνθρωπο,μια πραγματική γυναίκα με σάρκα και οστά. Η θεραπεία έπιασε και η ώρα της λύτρωσης από τον πόνο ήρθε!
    Ο Lars σίγουρα αποτελεί το ακραίο παράδειγμα, αλλά έρχεται για να μας δείξει την ανθρώπινη άρνηση απέναντι στις σχέσεις, που απορρέει από τον φόβο του να μην πληγωθούμε εμείς οι ίδιοι. Έτσι λοιπόν ως άλλοι πρωταγωνιστές σε ταινία, καταφεύγουμε σε διάφορες μεθόδους αποφυγής της πραγματικότητας ώστε να θεραπεύσουμε( αν είναι δυνατόν)τις πληγές μας. Οι τρόποι είναι πολλοί και πάντα "Ποσειδώνιοι" (αλκοόλ,ναρκωτικά,παραισθησιογόνες ουσίες,αυτοερωτισμός,σχέσεις με άτομα αδύναμα κτλ.). Ο καθένας περνάει το δικό του μαρτύριο προς την λύτρωση. Για όλους κάποτε θα έρθει η ώρα της επιλογής ανάμεσα στο πραγματικό και το ιδεατό. Αυτό συνήθως θα συμβεί κάτω από κάποια δυνατή διέλευση του Κρόνου από σημαντικά σημεία του γενεθλίου χάρτη. Τότε θα "χτυπήσει" η πραγματικότητα δείχνοντάς μας τίποτα παραπάνω από την αλήθεια που υπήρχε καιρό και απλά επιλέξαμε να την αποφύγουμε γιατί δεν ήμασταν έτοιμοι να την αντιμετωπίσουμε. Εκείνη τη στιγμή έρχεται και η επιλογή. Εάν έχουμε πάρει τα μαθήματα ξεκινάμε δυναμικά και παίρνουμε την ζωή στα χέρια μας όσο και αν φαίνεται δύσκολο στην αρχή. Εάν όμως υπολείπονται και άλλα στοιχεία τότε μένουμε στον ίδιο δρόμο προσπαθώντας να θεραπευτούμε.
     Ευχή και προσδοκία μου είναι,όλοι ως άλλοι Lars,να πάρουν στο τέλος τη ζωή στα χέρια τους και να εμπιστευτούν τους ανθρώπους και την αγάπη που αυτοί έχουν να τους δώσουν..

---